دانشنامه اسلامی
ابومحمّد عبداللّه بن یوسف بن احمد بن بامویه (بابویه) صوفی اردستانی اصفهانی، از محدّثین مشهور و عرفای نامدار قرن چهارم هجری در اصفهان بوده است. وی در سال ۳۱۵ق متولّد شده و در طلب حدیث و کسب علم به هرات، جبال، عراق و حجاز سفر کرده است.
اخذ حدیث
او سال ها در نیشابور بود در مکّه مصاحبت اباسعید بن اعرابی را دریافته و از او حدیث اخذ کرده و در نیشابور به خدمت شیخ اباالحسن پوشنگی (بوشنجی) رسیده و از محضر او بهره گرفته است.همچنین وی از ابوبکر احمد بن سعید بن فرجیح، ابوبکر محمّد بن عبیداللّه بن فتح (در بغداد)، ابوبکر محمّد بن حسن بن حسین قطّان، ابوسعید اصفهانی، محمّد بن حسن، محمّد بن عبداللّه و بُکیر بن احمد بن سهیل صوفی روایت می کند. ابوالقاسم عبدالکریم بن هوازن قشیری، ابوبکر احمد بن حسین بیهقی، عبدالرّحمان بن محمّد، محمّد بن اسماعیل بن محمّد قرشی، ابوبکر بغدادی و ابوبکر احمد بن علی بن خلق شیرازی از او نقل حدیث کرده اند.
وفات
او در ماه رمضان ۴۰۹ق در نیشابور وفات یافته و در همانجا مدفون شد.
شوشتری، قاضی نور الله، احقاق الحق و ازهاق الباطل، ج۶، ص۱۹۵.
...