دانشنامه اسلامی
نسب وی به نوشته ابن خلکان در «وفیات الاعیان» با چهارده واسطه به ابوبکر می رسد. وی در اواخر رجب یا اوایل شعبان ۵۳۹ ق، در سهرورد (سهراوگرد یا سرخاب کرت)، بخش قیدار زنجان، متولد شد.
تحصیل علم
ایشان در جوانی به بغداد رفت و تحت تربیت عموی خود، شیخ ضیاءالدین ابوالنجیب سهروردی، علوم ظاهر و باطن را فراگرفت و از مریدان وی گشت. در فقه و حدیث، علاوه بر درک حضور ابوالنجیب، به محضر ابوالقاسم بن فضلان و ابوالمظفر جلال الدین هبةالله شبلی و معمر بن فاخر و ابوزرعه مقدسی (متوفی ۵۶۶ ق) و ابوالفتوح طائی (۴۷۵- ۵۵۵ ق) و عده ای دیگر از فقها و محدثان نیمه دوم قرن ششم رسیده است. در تصوف به شیخ عبدالقادر گیلانی (متوفی ۵۶۱ ق) و شیخ ابوالسعود بغدادی (متوفی ۵۷۹ ق) و شیخ ابومحمد عبدالله بصری (۴۹۹- ۵۸۲ ق) ارادت داشته است. شیخ عبدالقادر در حق سهروردی می گوید: «انت آخر المشهورین بالعراق». شیخ بزرگوار سعدی (ح ۶۰۰- ۶۹۱ یا ۶۹۴ ق)، افتخار شاگردی سهروردی را داشته است.
طبع شعری سهروردی
سهروردی طبع شعر داشته و اشعار عربی و فارسی را نیکو می سروده است. آثار شعری او گرچه کم است، ولی نشان دهنده آن است که شیخ به دو زبان تسلط کامل داشته و از عهده نوشتن و سرودن به فارسی و عربی به خوبی برمی آمده است.
نوآوری در تصوف
...
