ابن منادی

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] اِبْن ِ مُنادی ، ابوالحسین احمد بن جعفر بن محمد (۱۸ ربیع الاول ۲۵۶-۱۹ محرم ۳۳۶ق / ۲۳ فوریه ۸۷۰ -۱۰ اوت ۹۴۷م )، محدث ، مقری و فقیه حنبلی بغداد است.
منادی لقب پدربزرگش محمد بن عبیدالله بوده است .
مشایخ حدیث و قرائت
او از جدش محمد و پدرش جعفر، ابوداوود سجستانی ، عبدالله و صالح پسران احمد بن حنبل ، محمد بن عبدالملک دقیقی و جمعی دیگر استماع نمود. او همچنین از حسن بن عباس رازی ، سلیمان بن یحیی ضبّی ، ادریس بن عبدالکریم و فضل بن مخلد دقّاق قرائت آموخت . ابوعمر ابن حَیویه ، محمد بن فارس غوری از او حدیث شنیده و ابوالحسن علی بن عمر دارقطنی ، عبیدالله بن ابراهیم عمری و جمعی دیگر نزد او قرائت فرا گرفته اند.
شخصیت رجالی
ابن ابی یعلی و خطیب او را با الفاظی چون ثقه و امین ستوده اند و ابوعمرو دانی او را در قرائت متقن خوانده است . از ابن منادی برخی نظرات فقهی نقل شده که از آن جمله قول به صحت وضو گرفتن از ظروف طلا و نقره با وجود حکم به تحریم آن است . به گفته ابن ندیم
آثار
...
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم