دانشنامه اسلامی
ابوعبدالله محمد (م ب 346 ق) فرزند احمد اسدی کوفی، فقیه و محدث و پارسا بود. مورخین او را «عالم ربانی» و «مستجاب الدعوة» نامیده اند. گویند نزد سلطان سیف الدولة بن حمدان در بغداد با قاضی موصل در مسأله امامت و خلافت علی بن ابی طالب علیه السلام مناظره و مباحثه کرد و چون قاضی به مکابره و ستیزه گری پرداخت، ابن قضاعه او را دعوت به مباهله کرد و در روز موعود کف دست خود را بر دست قاضی نهاد و مباهله نمود.
فردای آن روز قاضی در مجلس سیف الدوله حاضر نشد، جویای او شدند و معلوم شد که بر اثر مباهله دستش سیاه شده و آماس کرده و به تبی شدید مبتلا شده فردای آن روز درگذشته است.
ابن ندیم داستان ملاقات خود را با او نقل کرده است. از تألیفات اوست: الامامة؛ انس العالم و ادب المتعلم؛ تحفة الطالب و بغیة الراغب ؛ الرد علی ابن ریاح الممطور. او شاگرد کلینی و علی بن ابراهیم قمی و استاد شیخ مفید و ابومحمد هارون ابن موسی تلعکبری (م385 ق) بوده.
سید مصطفی حسینی دشتی، معارف و معاریف
