ابوالحسن تسلی شیرازی

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] تَسَلّی، تخلص چند شاعر پارسی زبان ایران و هند در سده های ۱۱-۱۳ق/۱۷-۱۹م است. ابوالحسن تسلی شیرازی یکی از شعرایی است که به تسلی تخلص یافته است.
ابوالحسن تسلی شیرازی فرزند میرزاجعفر، از سادات دستغیب شیراز است.وی مدتی در خدمت ابوالوالی به تحصیل پرداخت، پس از آن به اصفهان و سپس به عتبات رفت و بار دیگر به شیراز بازگشت. از او ابیاتی در تذکره ها نقل شده است.
صبا، محمدمظفرحسین، تذکرۀ روز روشن، ج۱، ص۱۵۱، به کوشش محمدحسین رکن زادۀ آدمیت، تهران، ۱۳۴۳ش.
(۱) داور، محمد مفید، مرآت الفصاحه، به کوشش محمود طاووسی، شیراز، ۱۳۷۱ش.(۲) صبا، محمدمظفرحسین، تذکرۀ روز روشن، به کوشش محمدحسین رکن زادۀ آدمیت، تهران، ۱۳۴۳ش.(۳) عبرت، محمدعلی، مدینة الادب، تهران، ۱۳۷۶ش.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم