دانشنامه اسلامی
وی در خانواده ای اهل دانش و فضل چشم به جهان گشود. نیای بزرگ او سِراج بن قرّة کِلابی، شاعری معروف و از موالی «عبدالرحمان بن معاویه» شمرده می شد و برخی نیز او را از اصحاب پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) پنداشته اند.
تحصیل
ابن سراج ابتدا نزد جد و سپس پدر خود که پیشوای نحویان و از علمای بزرگ اندلس به شمار می رفت به تحصیل علوم و مخصوصاً نحو پرداخت و به روایتی ۴۰ سال در ملازمت او به سر برد و «الکتاب» سیبویه را سه بار نزد وی خواند. فقه و حدیث را نیز نزد او و «محمدبن عتّاب» و دیگران فرا گرفت و پس از مرگ پدر در ۴۸۹ق /۱۰۹۶م در سراسر اندلس به نحودانی شهرت یافت و به تدریس آن علم و نیز علم حدیث و فقه مالکی پرداخت.
تدریس
تسلط او بر لغت ، ادب و شعر و احاطه اش به دقایق صرف و نحو ، باعث شد که بسیاری از نحویان معروف، از جمله ابن ابرش و ابن باذِش در مجالس درس او حاضر شوند. سیوطی شمار این نحویان را ۴۰ تا ۵۰ نفر نوشته است.
شاگردان
...
