گوهر افشاندن

لغت نامه دهخدا

گوهر افشاندن. [ گ َ / گُو هََ اَ دَ ] ( مص مرکب ) گوهر پاشیدن. فروریختن گوهر بر کسی یا بر چیزی. پخش کردن گوهر :
جهان آفرین را همی خواندند
بر آن موبدان گوهر افشاندند.فردوسی.مرا مشتری هست گوهرشناس
همان گوهر افشاندن بی قیاس.نظامی.