گورکا
فرهنگ فارسی
یکی از آهنگهای موسیقی . گوشت
دانشنامه عمومی
گورکا (نظامی). گورکاها یا گورخاها ( /ˈɡɜːrkə, ˈɡʊər - / ) ، با نام مصطلح گورخالی ) ، سربازان بومی شبه قاره هند هستند که عمدتاً در نپال و برخی از بخش های شمال شرقی هند مستقر هستند.
واحدهای گورکا از نپالی ها و گورکاهای هندی تشکیل شده اند و برای ارتش نپالی ( ۹۶۰۰۰ ) ، ارتش هند ( ۴۲۰۰۰ ) ، ارتش بریتانیا ( ۴۰۱۰ ) ، گورکا سنگاپور، واحد ذخیره گورکا، برونئی، نیروهای حافظ صلح سازمان ملل به عنوان نیروی عملیاتی و در مناطق جنگی در سراسر جهان استخدام می شوند.
گورکاها به داشتن مهارت های نظامی شهره اند و ارتباط نزدیکی با نوعی خنجر به نام کوکوری دارند، چاقویی که به جلو خم شده است.
فیلد مارشال سام مانکشاو، رئیس سابق ستاد ارتش هند زمانی گفت: «اگر مردی بگوید که از مردن نمی ترسد، یا دروغ می گوید یا گورکا است. »
دانشنامه آزاد فارسی
(یا: گورخا) عضو هر یک از چندین قومی که در کوه های نپال زندگی می کنند، شامل: گورونگ، لیمبو، ماگار، رای، و تامانگ. افراد جوان گورکا از ۱۸۱۵ به منزلۀ سرباز در ارتش های بریتانیا و هند خدمت می کردند. اکثر آنان مغول ـ تبتی اند، اما به زبان «خاسی»، از لهجه های شمال هند، سخن می گویند. مهاجمان مسلمان این اقوام را از «راجپوتانا» بیرون راندند و آنان نپال را فتح کردند (۱۷۶۷ـ۱۷۶۸). کمپانی هند شرقی در ۱۸۱۴ با آنان جنگید و بر دامنه های جنوبی هیمالیا سلطه یافت، اما استقلال نپال را به رسمیت شناخت. تمامی دَه هنگ گورکا در جنگ جهانی اول در مناطقی همچون جبهۀ غرب، خاورمیانه، و مرزهای شمال غربی هند خدمت کردند. در جنگ جهانی دوم آنان در افریقای شمالی، ایتالیا، برمه، و مالایا جنگیدند. هنگامی که هند و پاکستان در ۱۹۴۷ به استقلال رسیدند، چهار هَنگِ گورکا عمدتاً به منظور خدمت در خاور دور به ارتش بریتانیا منتقل شدند و شش هَنگِ باقی مانده به خدمت ارتش هند درآمدند.
