گزاز

لغت نامه دهخدا

گزاز. [ گ ُ ] ( اِ ) طپش و اضطرابی را گویند که مردم را بسبب حرارت و غیره بهم رسد. ( برهان ) ( آنندراج ). طپشی باشد مردم را بر سبیل عموم. ( صحاح الفرس ).
گزاز. [ گ ِ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان خان اندبیل بخش مرکزی شهرستان هروآباد، واقع در 15 هزارگزی جنوب باختری هروآباد و 7 هزارگزی شوسه هروآباد به میانه. هوای آن گرم ، دارای 317 تن سکنه است. آب آنجا از دو رشته چشمه تأمین میشود. محصول آن غلات و سردرختی و حبوبات. شغل اهالی زراعت و گله داری و صنایع دستی جاجیم و گلیم بافی و راه آن مالرو است. ( فرهنگ جغرافیائی ایران ج 4 ).

فرهنگ فارسی

طپش و اضطرابی بسبب حرارت بهم رسد

دانشنامه عمومی

گزاز یک روستا در ایران است که در دهستان خانندبیل غربی واقع شده است. گزاز ۳۵۷ نفر جمعیت دارد.