کویه

لغت نامه دهخدا

کویه. [ ی َ / ی ِ ] ( اِ ) گیاهی باشد شیرین که مردمان خورند. ( برهان )( آنندراج ). گیاهی شیرین و مأکول. ( ناظم الاطباء ).
کویه. [ ی َ / ی ِ ] ( پسوند ) مزید مؤخر امکنه : رستم کویه. کرکویه. ( از یادداشت به خط مرحوم دهخدا ).
کویه. [ ی َ ] ( اِخ ) دهی از دهستان حومه بخش رودسر است که در شهرستان لاهیجان واقع است و 453 تن سکنه دارد. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2 ).

فرهنگ فارسی

مزید موخر امکنه : رستم کویه . کرکویه
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم