کویل

لغت نامه دهخدا

کویل. [ ک َ ] ( اِ ) شکوفه بابونه و ریحان را گویند. ( برهان ) ( آنندراج ). گل بابونه و گل ریحان. ( از ناظم الاطباء ). اسم زهر بابونج است. ( فهرست مخزن الادویه ).
کویل. [ ] ( اِ ) موی گردن خروس. ( از یادداشت به خط مرحوم دهخدا ): عِفْریة؛ کویل خروس. ( مهذب الاسماء ) ( از یادداشت ایضاً ).