کوروار

لغت نامه دهخدا

کوروار. [ کورْ ] ( ق مرکب ) مانند کور. چون نابینایان :
سوی شهر بی نیازی ره بپرس
چند گردی کوروار اندر ضلال.ناصرخسرو.ناخنی که اصل کار است وشکار
کوژ کمپیری ببرد کوروار.( مثنوی چ رمضانی ص 258 ).