کاژه

لغت نامه دهخدا

کاژه. [ ژَ ] ( اِ ) خانه و منزل و مقام. ( برهان ) ( ناظم الاطباء ). || کمینگاه صیاد. ( برهان ).

فرهنگ فارسی

( اسم ) ۱ - خانهای که از چوب و نی و علف سازند : کومه کوخ آلاچیق : [ چو آمد بیابان یکی کازه دید روان آب و مرغی خوش و تازه دید ] . ( گرشا ) ۲ - خانه سرای ( عموما ) . ۳ - صومع. نصاری . [ و خوبرویان ترکان ما همه ما بر ما و ما چو نافه گشاده شده ز کاز. دام ] . ( رودکی )

فرهنگ اسم ها

اسم: کاژه (دختر) (کردی) (تلفظ: kazhe) (فارسی: کاژه) (انگلیسی: kazheh)
معنی: محل امن و پناهگاه

دانشنامه عمومی

کاژه، روستایی در دهستان ملکاری غربی بخش زاب شهرستان میرآباد در استان آذربایجان غربی ایران است.
بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵، جمعیت این روستا برابر با ۱۵۵ نفر ( ۳۳ خانوار ) بوده است.