پون

لغت نامه دهخدا

پون. ( اِ ) نمدزین. ( برهان ). تکلتو. ( آنندراج ). یون. رجوع به یون شود.
پون. [ پ َ وَ ن َ ] ( اِ ) در سانسکریت پونه . در زیجات هند برای عدد نه ( 9 ) بکار رود. ( ماللهند بیرونی ص 86 ).