پاب

لغت نامه دهخدا

پاب. ( اِخ ) شهرکی است به ماوراءالنهر از فرغانه آبادان و با کشت و برز بسیار. ( حدود العالم ).

شهرکی بود در ماورائ النهر از فرغانه آبادان و با مزارع بسیار ٠
شهرکی است آبادان و با کشت و بزر فراوان