لغت نامه دهخدا
وعی. [ وَع ْی ْ ] ( ع مص ) نگاه داشتن. ( اقرب الموارد ) ( تاج المصادر بیهقی ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). || یاد گرفتن.( ترجمان علامه جرجانی ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). || گرد کردن. || به شدن استخوان شکسته بر کجی. || ریم کردن جراحت. || گرد آمدن ریم. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( اقرب الموارد ). || آواز و فریاد کردن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). || شنیدن. ( اقرب الموارد ).
وعی. [ وَ عا ] ( ع اِ ) وَعْی. خروش و فریاد یا به خصوص بانگ سگ. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).
وعی. [ وَ عا ] ( ع مص ) وَعْی. آواز و فریاد کردن. ( منتهی الارب ).
وعی. [ وَ عی ی ] ( ع ص ) فرس وعی ؛ اسب درشت اندام سخت. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). || حافظ زیرک و دانا. ( از اقرب الموارد ).
