نفذ

لغت نامه دهخدا

نفذ. [ ن َ ] ( ع مص ) درگذشتن از قوم و خلاف ورزیدن . ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). درگذشتن از قوم و پشت سر گذاشتن ایشان را. نفاذ. ( اقرب الموارد ) ( متن اللغة ) ( المنجد ). نفوذ. ( المنجد ). || درگذشتن تیر از جائی که رسد یا بیرون آمدن سر تیر به طرف دیگر و تمام آن در اندرون بودن. ( منتهی الارب ) ( از متن اللغة ) ( از اقرب الموارد ). نفاذ. نفوذ. ( منتهی الارب ) ( المنجد ). || گذشتن چیزی از چیزی و رها شدن آن از آن. ( از منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ). نفاذ. نفوذ. ( منتهی الارب ). رجوع به نفاذ شود.
نفذ. [ ن َ ف َ ] ( ع اِمص ) نفاذ. روانی چیزی. ( از منتهی الارب ) ( از آنندراج ). انفاذ. ( اقرب الموارد ) ( متن اللغة ) ( ناظم الاطباء ). روانی. اجرا. ( ناظم الاطباء ). اسم است از انفاذ. ( از متن اللغة ). نفوذ. ( ناظم الاطباء ). گویند: طعنة لها نفذ؛ ای طعنة نافذة. امر بنفذه ؛ ای بانفاذه. ( متن اللغة ). || ( اِ ) مخرج. مخلص. ( متن اللغة )( اقرب الموارد ). مخرج. راه برآمد. ( از منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || خرق. ( اقرب الموارد ).

فرهنگ فارسی

نفاذ . روانی چیزی . انفاذ . روانی . اجرا . یا خرق .

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] تکرار در قرآن: ۳(بار)
. این کلمه فقط سه بار در کلام الله آمده آنهم دریک آیه. نفوذ و نفاذ به معنی سوراخ کردن و خارج شدن به آن طرف است لذا در مصباح گفته: «نَفَذَ السَّهْمُ: خَرَقَ الرَّمْیَةَ وَ خَرِجَ مَنْها» یعنی تیر هدف را سوراخ کرد و از آن طرف خارج گردید. «نفوذامر» مطاع بودن آن است انفاذ و تنفیذ امر، اجرا کردن آن می‏باشد. معنی آیه چنین است: ای جماعت جن و انس اگر می‏توانید از اطراف آسمانها و زمین خارج شوید، خارج شوید، نمی‏توانید خارج شوید مگر به تسلط و قدرتی. در آیه بعدی آمده «یُرْسَلُ عَلَیْکُما شُواظٌ مِنْ نارٍ وَنُحاسٌ فَلاتَنْتَصِرانِ» شعله‏ای از آتش و دخان برشما فرستاده شود که دفع آن نتوانید. ظاهرا مراد آن است که در صورت خارج شدن از اقطار آسمانها و زمین چنین اتفاقی روی خواهد داد و ظاهر آن است که اگر بشر سلطان و قدرت داشته باشد خروج از اقطار آسمانها و زمین برای وی ممکن خواهدبود. آیا ساختن «آپلو» برای رفتن به ماه رسیدن به «سلطان» است؟! آیا با آپلو بشراز اقطار زمین خارج نشد؟ آیا گردش در ماوراء جوّ بوسیله «ناویز»ها و قمرهای مصنوعی خروج از اقطار زمین نیست؟!. آیا «آپلو»ها از اقطار زمین و سموات هفتگانه آن خارج نشدند؟ آیا مراد از «شُواظٌ مِنْ نارٍ» که نکره آمده اشعه ماوراء بنفش و اشعه کیهانی سوزان نیست؟! آیا «نحاس» که به معنی مس، دود و سرب مذاب آمده سنگهای آسمانی نیست که با سرعت 48هزار کیلومتر در ساعت در فضا حرکت می‏کنند؟! و مانند دانه‏های شن و گاهی هم بزرگ اند؟! النهایه آپلو دارای حفاظ و سلطان است که آن سنگها و اشعه در بدنه آن کارگر نیست!!! آیا قرآن مجید با این آیه یادآوری کرده که بشر خلیفةالله روزی با تفکر خدادادی به آن «سلطان» دست خواهدیافت؟! هرچه هست هر دو آیه بسیار قابل دقت اند.