نافذه

لغت نامه دهخدا

( نافذة ) نافذة. [ ف ِ ذَ ] ( ع ص ، اِ ) تأنیث نافذ. رجوع به نافذ شود. || رخنه هائی در دیوار که از آن نور و جز آن به داخل می تابد. ( از اقرب الموارد ) ( از المنجد ). || طعنة نافذة؛ جراحتی که سوراخ کند. جراحتی که سبب سوراخ کردن شود. ( از معجم متن اللغة ). منتظمة الشقین. ( اقرب الموارد ) ( از المنجد ) ( معجم متن اللغة ). ج ، نوافذ.

فرهنگ فارسی

پنجره یاروزنی که از آن نورداخل خانه شود، نوافذ
( اسم ) مونث نافذ جمع : نوافذ.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم