معنی مهدی تبریزی

مهدی تبریزی

لغت نامه دهخدا

مهدی تبریزی. [ م َ ی ِ ت َ ] ( اِخ ) مهدی بیگ شقاقی. از ایل اسپرلو بود. مدتی در تبریز در خدمت خدادادخان دنبلی بیگلربیگی آنجا به سر برد و اواخر عمرش را در اصفهان گذراند. و به سال 1214 هَ. ق. درگذشت. شاعری بیباک ، لاابالی ، تندزبان ، بذله گو و هجوساز بود. از اوست :
پیغمبر ما داده ز دجال نشانها
تا امت مرحومه در اضلال نباشد
این مهدی یک چشم که آمد به صفاهان
ای قوم ببینید که دجال نباشد.( از دانشمندان آذربایجان ص 363 ).و رجوع به فرهنگ سخنوران شود.