منتنه

لغت نامه دهخدا

( منتنة ) منتنة. [ م ُ ت ِ ن َ ] ( ع ص ) مؤنث منتن ، یعنی بدبوی. ( ناظم الاطباء ). رجوع به منتن شود.
منتنه. [ م ُ ت ِن َ / ن ِ ] ( از ع ، ص ) بدبو. ( ناظم الاطباء ). منتنة.
- روایح منتنه ؛بویهای بد. ( ناظم الاطباء ).
|| ( اِ ) غالسیفس. غالیس. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). رجوع به غالیس شود.