لغت نامه دهخدا ( ملاشاة ) ملاشاة. [ م ُ ]( ع مص ) متلاشی کردن. نابود و مضمحل کردن. ملاشاة و تلاشی هر دو منحوت از «لاشی ٔ» است. ( از اقرب الموارد ).
