دانشنامه اسلامی
حکومت به تضییق، مقابل حکومت به توسعه، و به معنای نظارت دلیل حاکم، بر دلیل محکوم و تفسیر آن از راه ایجاد تضییق تعبدی در ناحیه افراد موضوع، یا متعلق یا حکم دلیل محکوم است، مانند این که مولا بگوید: «اکرم العلما»، سپس در مقام تضییق دایره افراد موضوع برآمده و بگوید: «العالم الفاسق لیس عندی بعالم» که دایره شمول «العلما» را محدود ساخته و عالم فاسق را تعبداً از آن خارج کرده است.
