تند حمله

لغت نامه دهخدا

تندحمله. [ ت ُ ح َ ل َ / ل ِ ] ( ص مرکب ) سخت جنگاور و حمله کننده. که با شدت و سرعت بر دشمن تازد. که بشدت و تندی حمله آورد :
آن شاه تندحمله که خورشید شیرگیر
پیشش به روز معرکه کمتر غزاله بود.حافظ ( از یادداشت بخط مرحوم دهخدا ).رجوع به تند و دیگر ترکیبهای آن شود.