دانشنامه اسلامی
اجتناب از خواندن یکدیگر با لقب های زشت، از آثار تقواپیشگی مؤمنان است:یـایها الذین ءامنوا... ولا تنابزوا بالالقـب بئس الاسم الفسوق بعد الایمـن... • ... واتقوا الله...ای کسانی که ایمان آورده اید! ... با القاب زشت و ناپسند یکدیگر را یاد نکنید، بسیار بد است که بر کسی پس از ایمان نام کفر آمیز بگذارید...• ... تقوای الهی پیشه کنید... .
دیدگاه مفسرین
می افزاید: و یکدیگر را با القاب زشت و ناپسند یاد نکنید (و لا تنابزوا بالالقاب). بسیاری از افراد بی بند و بار در گذشته و حال اصرار داشته و دارند که بر دیگران القاب زشتی بگذارند، و از این طریق آنها را تحقیر کنند، شخصیتشان را بکوبند، و یا احیانا از آنان انتقام گیرند، و یا اگر کسی در سابق کار بدی داشته سپس توبه کرده و کاملا پاک شده باز هم لقبی که بازگو کننده وضع سابق باشد بر او بگذارند. اسلام صریحا از این عمل زشت نهی می کند، و هر اسم و لقبی را که کوچکترین مفهوم نامطلوبی دارد و مایه تحقیر مسلمانی است ممنوع شمرده. در حدیثی آمده است که روزی صفیه دختر حیی ابن اخطب (همان زن یهودی که بعد از ماجرای فتح خیبر مسلمان شد و به همسری پیغمبر اسلام صلی الله علیه و آله وسلّم در آمد) روزی خدمت پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم آمد در حالی که اشک می ریخت، پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم از ماجرا پرسید، گفت: عایشه مرا سرزنش می کند و می گوید:"ای یهودی زاده! پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم فرمود: چرا نگفتی پدرم هارون است، و عمویم موسی، و همسرم محمد صلی الله علیه و آله وسلّم ؟ و در اینجا بود که این آیه نازل شد. و لا تلمزوا انفسکم، کلمه لمز که مصدر تلمزوا، است (به طوری که گفته اند) به معنای این است که شخصی را به عیبش آگاه سازی. و اگر کلمه مزبور را مقید به قید انفسکم، خود را نموده، برای اشاره به این است که مسلمانان در یک مجتمع زندگی می کنند، و در حقیقت همه از هم اند، و فاش کردن عیب یک نفر در حقیقت فاش کردن عیب خود است. پس باید از لمز دیگران به طور جدی احتراز جست (همان طور که از لمز خودت احتراز داری، و هرگز عیب خودت را نمی گویی) و همانطور که حاضر نیستی دیگران عیب تو را بگویند. پس کلمه: انفسکم، با همه کوتاهی اش حکمت نهی را بیان می کند.و لا تنابزوا بالالقاب بئس الاسم الفسوق بعد الایمان، کلمه: نبز، به فتح حرف اول و دوم به معنای لقب است، و به طوری که گفته اند اختصاص دارد به لقب های زشت، پس تنابز که باب تفاعل و طرفینی است به معنای این است که مسلمانان به یکدیگر لقب زشت از قبیل فاسق، سفیه و امثال آن بدهند.
