ابن طباطبا علوی اصفهانی ابراهیم بن ناصر

دانشنامه اسلامی

[ویکی نور] «ابواسماعیل ابراهیم بن ناصر بن طباطبا» از خاندان علوی مشهور به آل طباطبا است. طباطبا، همان ابراهیم بن اسماعیل دیباج، فرزند ابراهیم بن عمر بن حسن مثنّی، فرزند امام حسن مجتبی(ع) است. از تاریخ ولادت وی اطلاعی در دست نیست و درباره تاریخ وفات وی نیز می توان گفت بی تردید وی تا اواخر دهه هشتم قرن پنجم هجری، یعنی تا اواخر سال 479ق زنده بوده است اما به زنده بودن وی بعد از این تاریخ اطمینان نمی توان یافت؛ به خصوص وقتی که می بینیم وی نام یکی از بزرگان مشهور طالبیین؛ یعنی شریف مرتضی را که در سال 480ق. وفات کرده در کتاب خود ذکر نکرده است در حالی که این شریف مقام والایی از علم و شرف و مرتبت داشته و از کسانی نیست که نامش فراموش شده باشد.
مؤلف خود مقیم اصفهان بوده اما درباره شهرهایی که بدانها سفر کرده، در سرتاسر کتاب به نام شهری جز شهر ری برنمی خوریم؛ البته طبیعی است که قدم وی به قم و آبه و دیگر شهرهایی که مسافر اصفهان از آنجا عبور می کند رسیده است اما در کتاب عبارتی که ورود وی به شهری جز شهر ری را بیان کند وجود ندارد.
درباره مذهب وی، قرائن و شواهد از زیدی بودن وی حکایت دارد. از جمله این قرائن توصیف مؤلف از قاسم رسی بن ابراهیم طباطبا و نیز زید بن علی بن الحسین به عنوان امام است و می دانیم که این قبیل افراد از امامان زیدیه اند نه امامان شیعیان اثناعشری. بنابراین اینکه مؤلف در کتاب خود به وصف این بزرگان بسنده نموده و از ائمه اهل بیت(ع)، جز امیرالمؤمنین علی(ع) نامی نبرده است نشانگر آن است که وی شیعه زیدی است.
1. دیوان الانساب و مجمع الاسماء و الالقاب؛
2. منتقله الطالبیه که ترجمه آن با نام مهاجران آل ابوطالب منتشر شده است.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم