خندان شکر

لغت نامه دهخدا

خندان شکر. [ خ َ ش ِ ک َ ] ( ص مرکب ) کنایه از زیبا و خوش خنده :
در حال خاقانی نگر بیمار آن خندان شکر
زآن چشم بیمار از نظر چشم مداوا داشته.خاقانی.|| خوش لب. ( یادداشت بخط مؤلف ).