تایجو

لغت نامه دهخدا

تایجو. ( اِخ ) پدر امیر ارغون از قبیله «اویرات » و امیر هزار بوده و قبیله اویرات در میان مغول از قبایل مشهور است و اکثراً از اولاد و احفاد چنگیزخان باشند. رجوع به جهانگشای جوینی چ قزوینی ج 2 ص 242 شود.
تایجو. ( اِخ ) از امرای چنگیزخان متوفی بسال 644 هَ. ق. رجوع به طایجو شود.
تایجو. ( اِخ ) پسر جغتای خان بن چنگیزخان. رجوع به طایجو شود.
تایجو. ( اِخ ) پسر منگو تیمور. رجوع به طایجو شود.

فرهنگ فارسی

پسر منگو تیمور .

دانشنامه عمومی

تایجو ( به لاتین: Taizhou, Zhejiang ) یک شهر مرکزی در جمهوری خلق چین است که در چجیانگ واقع شده است.
تایجو ۵٬۹۶۸٬۸۳۸ نفر جمعیت دارد.
شهر فورت وین، ایندیانا خواهرخواندهٔ تایجو هست.

دانشنامه آزاد فارسی

تایْجو ( ـ۶۴۴ق)
سردار مغول و از قبیلۀ اویرات . پس از آن که مغولان، در لشکرکشی های ۶۳۶ق، قفقاز و آسیای صغیر را تصرف کردند، اوکتای قاآن به منظور برقراری نظم و آرامش ، تایجو را به عنوان حاکم جدید به قفقاز فرستاد. تایجو در ۶۳۸ق، به قفقاز رسید و تا هنگام ورود هولاکو حکومت قفقاز را در دست داشت . در ۶۴۰ق، سپاهیان مغول را در آن منطقه به تاخت و تاز درآورد و غیاث الدین کیخسرو بن کیقباد را شکست داد. به این ترتیب با حملات مغولان به آسیای صغیر بازمانده های سلجوقیان تسلیم و باج گزار آن ها شدند. تایجو در ۶۴۳ق، به بین النهرین و بغداد تاخت و دیاربکر، ارفه و نصیبین را تصرف کرد و بوهموند پنجم، فرمانروای مسیحی انطاکیه، نیز در برابر او تسلیم شد. تایجو نتوانست بیش از آن پیشرفت کند و شورش های جدیدی که در قفقاز رخ داده بود مانع پیشروی او شد.