بربطی

لغت نامه دهخدا

بربطی. [ ب َ ب َ ] ( ص نسبی ) که بربط سازد ویا نوازد. بربطزن. بربطنواز. بربطسرای :
زهره گر در مجلس بزمت نباشد بربطی
در میان اختران چون زاد فی الطنبور باد.انوری.