معنی دشمن گداز

دشمن گداز

لغت نامه دهخدا

دشمن گداز. [ دُ م َ گ ُ ] ( نف مرکب ) گدازنده دشمن. دشمن سوزنده و گدازنده. پایمال کننده دشمنان. ( ناظم الاطباء ) :
ازین نامه شاه دشمن گداز
که بادا همه ساله بر تخت ناز.فردوسی.فرخزاد و چون خسرو سرفراز
چو رشتاد پیروز دشمن گداز.فردوسی.حافظز غصه سوخت بگو حالش ای صبا
با شاه دوست پرور دشمن گداز من.حافظ.