تیره گهر

لغت نامه دهخدا

تیره گهر. [ رَ / رِ گ ُ هََ ] ( ص مرکب ) بدگهر. سیاه گهر. بدسرشت و تیره نهاد :
گور و ملک الموت بهم بینداز تو
گر گرز زنی بر عدوی تیره گهر بر.سنائی.رجوع به تیره شود.