رکن رابع

لغت نامه دهخدا

رکن رابع. [ رُ ن ِ ب ِ ] ( اِخ ) در اصطلاح طریقه شیخیه ، نامی است که به نائب خاص امام دهند ومعرفت آنان واجب است. ( یادداشت مؤلف ).

فرهنگ فارسی

در اصطلاح طریقه شیخیه نامی است که به نائب خاص امام دهند و معرفت آنان واجب است

دانشنامه اسلامی

[ویکی شیعه] رکن رابع یا رکن چهارم، چهارمین اصل از اصول عقاید شیخیه کرمان. بر اساس این اعتقاد، در هر دوره ای انسان کاملی وجود دارد که واسطه میان انسان ها و امام زمان (عج) است. به باور آنان رکن رابع، احکام شرعی را بدون واسطه از امام زمان دریافت می کند و در اختیار مردم قرار می دهد. نظریه رکن رابع را محمد کریم خان کرمانی مطرح کرده است. دیگر فرقه های شیخیه، این نظریه را از تعالیم شیخ احمد احسایی و سید کاظم رشتی نمی دانند و به آن اعتقادی ندارند.
رکن رابع (چهارم)، از اصول عقاید شیخیه کرمان است. مدعای این نظریه این است که در هر عصری، شیخ و انسان کاملی وجود دارد که احکام را بدون واسطه از امام زمان (ع) می گیرد و به مردم می ‏رساند.
شیخیه کرمان، بر خلاف شیعه امامیه، اصول دین را چهار اصل یا رکنِ توحید، نبوت، امامت و رکن رابع می دانند. به باور آنان، عدل از صفات الهی و معاد از مسلَّمات اعتقاد به نبوت است. بنابراین این دو اصل به ترتیب به توحید و نبوت برمی گردند. از آنجا که شیخ یا واسطه بین مردم و امام زمان (ع) رکن چهارم اصول دین آنان است، به آن رکن رابع می گویند.