دانشنامه عمومی
نام این کتاب در متون تاریخی معاصر آن، تاریخ نادری ضبط شده و ظاهراً بعدها به جهانگشای نادری شهرت یافته است. البته در خود کتاب جهانگشای نادری ( ص ۲۹ ) نام کتاب، «روزنامچه ظفر» ضبط شده است. کتاب، گزارش رویدادهای تاریخی ایران را از ۱۱۲۱ تا ۱۱۶۱ قمری ( یک سال پس از مرگ نادر شاه ) دربردارد. مؤلف در خاتمه کتاب، به وقایع پس از مرگ نادرشاه اشاره کرده است. همچنین نویسنده به تقلید از جوینی و بر شیوهٔ وصاف الحضره شیرازی از نثری متکلف و سنگین و فنی استفاده کرده است.
مطالب کتاب مختصر و به دور از اطناب کلام و حشو نگاشته شده است و از این جهت و هم از نظر متکلف بودن با نثر ساده - و در عین حال معمولاً پریشان - دورهٔ صفوی که کلام را به درازا می کشاند، تفاوت دارد.
این کتاب از این جهت که مصنف آن از نزدیکان نادر بوده است و بیشتر حوادث را به چشم خود دیده است، ارزش بالایی دارد. البته محتوای کتاب تاحدودی متملقانه نوشته شده است، به استثنای آخر کتاب که ماجرای قتل نادر و فرزندانش را شرح می دهد و بالطبع از خوشامدگویی به دور بوده است. برخی معتقدند که تاریخ جهانگشا، اثر مولفی درباری است که نگاه طبقه حاکم از وقایع آن دوران را ارائه می کند.
میرزا مهدی استرآبادی اثر دیگری به نام دره نادره دارد که چکیدهٔ همین کتاب، اما به نثری سنگین تر و متکلف تر است.
کتاب جهانگشای نادری توسط عبداللّه انوار در سال ۱۳۴۱ در انتشارات انجمن آثار ملی ایران چاپ شده است. همچنین نسخه ای از این کتاب به تاریخ ۱۱۷۹ قمری/۱۱۴۴ خورشیدی وجود دارد که چند نگارهٔ زیبا و پرارزش دارد. این نسخه متعلق به عبدالعلی ادیب برومند بوده و به صورت افست در انتشارات سروش به سال ۱۳۷۰ به چاپ رسیده است.
در بیان خاتمهٔ کار خاقان غفران مآب و کیفیت قتل او با اولاد و اعقاب
