حصور

لغت نامه دهخدا

حصور. [ ح َ ] ( ع ص ) تنگدل. بخیل. || ناقه تنگ سوراخ پستان. اشتر که سوراخ پستان بسته بود. ( آنندراج ). || مردی که از آرامش با زنان پرهیز کند با قدرت. یا مرد بازداشته شده از آرامش با زنان ، یا آنکه به زن رغبت نکند. آنکه با وجود مردی به زن میل نکند. ( غیاث ). آنکه گاهی با زنی نزدیک نشده باشد. خویشتن دار. آنکه از زنان پرهیزد با توانائی. آنکه حاجتش نبود بزنان. ( السامی فی الاسامی ). پاکدامن. پارسا. ( نصاب الصبیان ). آنکه با زنان نزدیکی نکند. ( مهذب الاسماء ) ( ترجمان عادل ). || مرد بریده شرم و خصیه برآورده. || مرد ترسان. || مرد بازایستنده از چیزی. || مرد نهان دارنده راز. خوددار از حرام.
حصور. [ ح َ ] ( اِخ ) لقب یوحنا المعمدان. ( اقرب الموارد ). لقب یحیی بن زکریا. ( ترجمان عادل ). ان اﷲ یُبَشِّرُک بیحیی مصدقاً بکلمة من اﷲ و سیداً و حصوراً. ( قرآن 39/3 ). چون از ازدواج خودداری میکرد.
حصور. [ ح ُ ] ( اِخ ) دهی از دهستان ورزق بخش داران شهرستان فریدن. واقع در 11 هزارگزی باختر داران و یک هزارگزی شوسه ٔازنا به اصفهان. در دامنه کوه واقع است ، و با آب وهوای سردسیر. سکنه 610 تن. آب آن از چشمه و قنات و محصول آن غلات ، انگور، سردرختی. شغل اهالی زراعت. صنایع دستی آن جاجیم و قالیچه بافی. راه آن ماشین رو است. زیارتگاه دارد. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 10 ).

فرهنگ عمید

۱. تنگدل.
۲. ویژگی مردی که از آمیزش با زنان پرهیز کند یا به آن ها رغبت نکند.
۳. بخیل.

فرهنگ فارسی

ده از دهستان ورزق بخش داران شهرستان فریدن

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] حَصور به فتح حاء به کسی که میل و اشتیاقی نسبت به زنان ندارد و نسبن به آنان بی اشتها باشد گفته می شود که از آن به مناسبت در باب نکاح سخن رفته است.
خداوند در مقام ستایش حضرت یحیی علیه السّلام، حصور بودن را از صفات وی برشمرده است.
احکام حصور
مفسران در معنای حصور اختلاف نظر دارند. بنابر تعریف آن به کسی که اشتیاق و اشتهایی به زنان ندارد، برخی فقها با استناد به آن بر استحباب ترک ازدواج برای حصور استدلال کرده اند؛ زیرا خداوند حضرت یحیی علیه السّلام را بر این صفت می ستاید؛ لیکن مشهور برای حصور قائل به استحباب ازدواج شده و از استدلال یاد شده پاسخهای متعدد داده اند.