اقاخان

فرهنگ فارسی

( آقا خان ) آقا خان اول مشهور به آقاتخان محلاتی ابن شاه خلیل الله رئیس فرقه اسماعیلیه ( و. ایران ۱۸٠٠ م . ف. هند ۱۸۸۱ م . ) چون حاج عبد المحمد محلاتی رفتاری کرد که آقا خان آن را نپسندید و از آنجا که حاج میرزا آقاسی وزیر اعظم وقت حاج عبد المحمد را مورد توجه قرار داده بود این امر بر آقا خان گران آمد و قلعه بم را تسخیر کرد . ولی فیروز میرزا حکمران کرمان قلعه را از او باز ستد و او را روانه تهران کرد ( ۱۲۵۵ ه. ق . ) اگر چه حاج میرزا آقاسی در ظاهر با وی بملاطفت رفتار می کرد ولی چون عبد المحمد مذکور را وا داشت تا شفیع او گردد کدورت پیشوای اسماعیلیه مرتفع نگردید و ببهانه سفر مکه از تهران خارج شد و در حدود یزد و کرمان به مخالفت بر خاست . بهمن میرزا بهائ الدوله بمقابله او شتافت و پس از دو جنگ آقا خان بجانب لار رفت و از آنجا راه هند را در پیش گرفت و تا زمان مرگ رئیس فرقه اسماعیلیه بود . یا آقا خان دوم پس از پدر خود آقا خان اول جانشین او شد . ( ف. ۱۸۸۵ م . ) یا آقاخان سوم . پس از آقاخان دوم تنها پسرش به نام آقا سلطان بعنوان آقاخان سوم جانشین او شد . ( ف. ژنو ۱۳۳۶ ه. ش /۱۹۵۷ م . ) یا آقا خان چهارم پس از آقاخان سوم بنا بوصیت او نوه پسری وی شاه ( پرنس ) کریم خان پسر علیخان ( ف. ۱۹۵۷ م . ) به پیشوایی اسماعیلیه منصوب شد .

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] آقاخان. آقاخان، عنوان امامان بخش عمده ای از اسماعیلیان نزاری جهان که از دوره فتحعلی شاه قاجار (۱۲۱۲-۱۲۵۰ق/۱۷۹۸-۱۸۳۵م) به هنگام پیشوایی حسنعلی شاه ، چهل و ششمین امام اسماعیلی ، اطلاق آن برایشان معمول گردید.
اینان به ترتیب عبارتند از:
← آقاخان اول
(۱) فریدون آدمیت، امیرکبیر و ایران، تهران، خوارزمی، ۱۳۶۱ش.(۲) آقابزرگ، الذریعه، ۲/۲۱۲.(۳) آقاخان اول (محمدحسن حسینی)، عبرت افزا، بمبئی، ۱۲۷۸ق.(۴) آمریکانا.(۵) محمدحسن خان اعتمادالسلطنه، مرآت البلدان، به کوشش پرتونوری علا و محمدعلی سپانلو، تهران، اسفار، ۱۳۶۴ش، ص۶۵۳-۶۵۵، ۶۶۱-۶۶۳، ۶۷۳.(۶) مهدی بامداد، تاریخ رجال ایران، تهران، زوار، ۱۳۴۷-۱۳۵۳ش.(۷) ادوارد یوگنی ویچ برتلس، ناصرخسرو و اسماعیلیان، ترجمه یحیی آرین پور، تهران، بنیاد فرهنگ ایران، ۱۳۴۶ش.(۸) بریتانیکا.(۹) بستانی، (فؤاد افرام).(۱۰) عبدالحجت بلاغی، تاریخ نایین، تهران ۱۳۶۹ق.(۱۱) محمدعلی پیرزاده، سفرنامه، به کوشش حافظ فرمانفرماییان، تهران، بابک، ۱۳۶۰ش، ۱/۱۳۱-۱۳۶.(۱۲) مشیرالدّوله حسن و عباس اقبال پیرنیا، تاریخ ایران، تهران، خیام، ۱۳۶۲ش، ص۳۸۹، ۸۱۳-۸۱۴.(۱۳) احمد خان ملک ساسانی، سیاستگران دوره قاجار، تهران، بابک، ۱۳۳۸ش.(۱۴) محمدجعفر خورموجی، حقایق الاخبار ناصری، به کوشش حسین خدیوجم، تهران، نشرنی، ۱۳۶۳ش، ص۲۵، ۷۶، ۷۷.(۱۵) عبدالله رازی، تاریخ کامل ایران، تهران، اقبال، ۱۳۴۱ش، ۲/۵۰۱-۵۰۲.(۱۶) دایرة المعارف اسلام.(۱۷) رحیم زاده صفوی، اسرار سقوط احمدشاه، به کوشش بهمن دهقان، ص۱۲۹-۱۳۱.(۱۸) محسن ساعی، آقاخان محلاتی و فرقه اسماعیلیه، تهران، ۱۳۲۹ش.(۱۹) سرپرسی سایکس، تاریخ ایران، ترجمه محمدتقی فخرداعی گیلانی، تهران دنیای کتاب، ۱۳۶۳ش، ۲/۴۸۶.(۲۰) محمد تقی سپهر، ناسخ التواریخ، به کوشش محمدباقر بهبودی، تهران، اسلامیه، ۱۳۴۴ش، ۲/۳۳۴-۳۳۵، ۳۶۱.(۲۱) حسین سعادت نوری، زندگی حاجی میرزاآقاسی، تهران، وحید، ص۵۱-۵۴.(۲۲) حمید و حمید گلکار سیاح، خاطرات حاج سیاح، تهران، امیرکبیر، ۱۳۵۶ش، ص۵۵۱.(۲۳) عبدالرحمان سیف آزاد، تاریخچه فرقه اسماعیلیه.(۲۴) حاج زین العابدین شروانی، حقائق السّیاحه، دانشگاه تهران، ۱۹۶۹م.(۲۵) علی اصغر شمیم، ایران در دوره سلطنت قاجار، تهران، ابن سینا، ۱۳۴۲ش، ص۱۰۷-۱۰۹.(۲۶) عامری، ع م، «دو نامه تاریخی»، راهنمای کتاب، س ۴، شمـ ۵، ۶، (مرداد، شهریور، ۱۳۴۰ش)، ص۵۱۱-۵۱۶.(۲۷) سلطان احمدمیرزا عضدالدوله، تاریخ عضدی، به کوشش عبدالحسین نوایی، تهران، بابک، ۱۳۵۵ش، ص۲۱، ۲۲، ۱۹۵-۱۹۷، ۱۲۷.(۲۸) فرصت شیرازی، محمدنصیر، آثار عجم، بمبئی، ۱۳۵۴ق، ص۴۵۰-۴۵۱.(۲۹) محمدعلی خان فریدالملک، خاطرات، به کوشش مسعودفرید (قراگوزلو)، تهران، زوار، ۱۳۵۶ش، ص۱۸۶.(۳۰) قاآنی، حبیب الله، کلیات دیوان، تهران، علمی.(۳۱) لغت نامه دهخدا.(۳۲) لویس، برنارد، فداییان اسماعیلی، ترجمه فریدون بدره ای، تهران، بنیاد فرهنگ ایران، ۱۳۴۸ش، ص۲۳-۲۸.(۳۳) محمود، محمود، تاریخ روابط سیاسی ایران و انگلیس، تهران، اقبال، ۱۳۶۲ش، ۲/۵۱۵-۵۱۷.(۳۴) محمد معصوم علیشاه، سفرنامه نایل الصدر شیرازی تهران، بابک، ۱۳۶۲ش، ص۲۹۲-۳۰۰.(۳۵) محمد معصوم علیشاه، طرایق الحقایق، به کوشش محمدجعفر محجوب تهران، سنایی، ۱۳۳۹ش، ۳/۳۹۳، ۴۳۴.(۳۶) معلم حبیب آبادی، مکارم الآثار، اصفهان، ۱۳۵۱ش، ۳/۶۶۲-۶۷۰.(۳۷) احمدعلی خان وزیری کرمانی، تاریخ کرمان، به کوشش محمدابراهیم باستانی پاریزی، تهران، جیبی، ۱۳۴۰ش، ص۳۸۴-۳۹۶.(۳۸) رضاقلی خان هدایت، روضه الصفای ناصری، قم، مرکزی ـ پیروز ـ خیام، ۱۳۳۹.(۳۹) آقاخان سوم، The Memoires, لندن، Cassel، ۱۹۵۴.
[ویکی فقه] آقاخان (ابهام زدایی). آقاخان ممکن است اشاره به اشخاص و شخصیت های ذیل بوده و یا در معانی ذیل به کار رفته باشد: • آقاخان (عنوان)، عنوان امامان بخش عمده ای از اسماعیلیان نزاری جهان • آقاخان اول، آقاخان اول، محمدحسن حسینی یا حسنعلی شاه یا ابوالحسن شاه (۱۲۱۹-۱۲۹۸ق/۱۸۰۴-۱۸۸۱م)، فرزند شاه خلیل الله، رئیس فرقه «اسماعیلی کرمان»• آقاخان دوم، آقاخان دوم (۱۲۴۶-۱۳۰۲ق/۱۸۳۰-۱۸۸۵م)، علی شاه پسر آقاخان اول در ۱۲۹۸ق/۱۸۸۱م، جانشین پدر• آقاخان سوم، سِرسلطان محمدشاه، آقاخان سوم (۱۲۹۴-۱۳۷۴ق/۱۸۷۷-۱۹۵۷م). امام فرقه اسماعیلیان• آقاخان ابتهاج، از مردان سرشناس رشت در دوران پهلوی و مدتی رئیس بیمارستان پورسینای این شهر• آقاخان اشرفی، از شخصیت های دوران پهلوی• میرزا آقاخان محاسب الدوله، یکی از دانشمندان مشهور و از ریاضی دانان معروف اصفهان در قرن سیزده هجری• میرزا آقاخان نوری، میرزا "نصرالله خان نوری" معروف به "میرزا آقاخان" و ملقب به "اعتمادالدوله"، وزیر جاه طلب دوره ناصرالدین شاه
...
[ویکی فقه] آقاخان (عنوان). آقاخان، عنوان امامان بخش عمده ای از اسماعیلیان نزاری جهان که از دوره فتحعلی شاه قاجار (۱۲۱۲-۱۲۵۰ق/۱۷۹۸-۱۸۳۵م) به هنگام پیشوایی حسنعلی شاه ، چهل و ششمین امام اسماعیلی ، اطلاق آن برایشان معمول گردید.
اینان به ترتیب عبارتند از:
← آقاخان اول
(۱) فریدون آدمیت، امیرکبیر و ایران، تهران، خوارزمی، ۱۳۶۱ش.(۲) آقابزرگ، الذریعه، ۲/۲۱۲.(۳) آقاخان اول (محمدحسن حسینی)، عبرت افزا، بمبئی، ۱۲۷۸ق.(۴) آمریکانا.(۵) محمدحسن خان اعتمادالسلطنه، مرآت البلدان، به کوشش پرتونوری علا و محمدعلی سپانلو، تهران، اسفار، ۱۳۶۴ش، ص۶۵۳-۶۵۵، ۶۶۱-۶۶۳، ۶۷۳.(۶) مهدی بامداد، تاریخ رجال ایران، تهران، زوار، ۱۳۴۷-۱۳۵۳ش.(۷) ادوارد یوگنی ویچ برتلس، ناصرخسرو و اسماعیلیان، ترجمه یحیی آرین پور، تهران، بنیاد فرهنگ ایران، ۱۳۴۶ش.(۸) بریتانیکا.(۹) بستانی، (فؤاد افرام).(۱۰) عبدالحجت بلاغی، تاریخ نایین، تهران ۱۳۶۹ق.(۱۱) محمدعلی پیرزاده، سفرنامه، به کوشش حافظ فرمانفرماییان، تهران، بابک، ۱۳۶۰ش، ۱/۱۳۱-۱۳۶.(۱۲) مشیرالدّوله حسن و عباس اقبال پیرنیا، تاریخ ایران، تهران، خیام، ۱۳۶۲ش، ص۳۸۹، ۸۱۳-۸۱۴.(۱۳) احمد خان ملک ساسانی، سیاستگران دوره قاجار، تهران، بابک، ۱۳۳۸ش.(۱۴) محمدجعفر خورموجی، حقایق الاخبار ناصری، به کوشش حسین خدیوجم، تهران، نشرنی، ۱۳۶۳ش، ص۲۵، ۷۶، ۷۷.(۱۵) عبدالله رازی، تاریخ کامل ایران، تهران، اقبال، ۱۳۴۱ش، ۲/۵۰۱-۵۰۲.(۱۶) دایرة المعارف اسلام.(۱۷) رحیم زاده صفوی، اسرار سقوط احمدشاه، به کوشش بهمن دهقان، ص۱۲۹-۱۳۱.(۱۸) محسن ساعی، آقاخان محلاتی و فرقه اسماعیلیه، تهران، ۱۳۲۹ش.(۱۹) سرپرسی سایکس، تاریخ ایران، ترجمه محمدتقی فخرداعی گیلانی، تهران دنیای کتاب، ۱۳۶۳ش، ۲/۴۸۶.(۲۰) محمد تقی سپهر، ناسخ التواریخ، به کوشش محمدباقر بهبودی، تهران، اسلامیه، ۱۳۴۴ش، ۲/۳۳۴-۳۳۵، ۳۶۱.(۲۱) حسین سعادت نوری، زندگی حاجی میرزاآقاسی، تهران، وحید، ص۵۱-۵۴.(۲۲) حمید و حمید گلکار سیاح، خاطرات حاج سیاح، تهران، امیرکبیر، ۱۳۵۶ش، ص۵۵۱.(۲۳) عبدالرحمان سیف آزاد، تاریخچه فرقه اسماعیلیه.(۲۴) حاج زین العابدین شروانی، حقائق السّیاحه، دانشگاه تهران، ۱۹۶۹م.(۲۵) علی اصغر شمیم، ایران در دوره سلطنت قاجار، تهران، ابن سینا، ۱۳۴۲ش، ص۱۰۷-۱۰۹.(۲۶) عامری، ع م، «دو نامه تاریخی»، راهنمای کتاب، س ۴، شمـ ۵، ۶، (مرداد، شهریور، ۱۳۴۰ش)، ص۵۱۱-۵۱۶.(۲۷) سلطان احمدمیرزا عضدالدوله، تاریخ عضدی، به کوشش عبدالحسین نوایی، تهران، بابک، ۱۳۵۵ش، ص۲۱، ۲۲، ۱۹۵-۱۹۷، ۱۲۷.(۲۸) فرصت شیرازی، محمدنصیر، آثار عجم، بمبئی، ۱۳۵۴ق، ص۴۵۰-۴۵۱.(۲۹) محمدعلی خان فریدالملک، خاطرات، به کوشش مسعودفرید (قراگوزلو)، تهران، زوار، ۱۳۵۶ش، ص۱۸۶.(۳۰) قاآنی، حبیب الله، کلیات دیوان، تهران، علمی.(۳۱) لغت نامه دهخدا.(۳۲) لویس، برنارد، فداییان اسماعیلی، ترجمه فریدون بدره ای، تهران، بنیاد فرهنگ ایران، ۱۳۴۸ش، ص۲۳-۲۸.(۳۳) محمود، محمود، تاریخ روابط سیاسی ایران و انگلیس، تهران، اقبال، ۱۳۶۲ش، ۲/۵۱۵-۵۱۷.(۳۴) محمد معصوم علیشاه، سفرنامه نایل الصدر شیرازی تهران، بابک، ۱۳۶۲ش، ص۲۹۲-۳۰۰.(۳۵) محمد معصوم علیشاه، طرایق الحقایق، به کوشش محمدجعفر محجوب تهران، سنایی، ۱۳۳۹ش، ۳/۳۹۳، ۴۳۴.(۳۶) معلم حبیب آبادی، مکارم الآثار، اصفهان، ۱۳۵۱ش، ۳/۶۶۲-۶۷۰.(۳۷) احمدعلی خان وزیری کرمانی، تاریخ کرمان، به کوشش محمدابراهیم باستانی پاریزی، تهران، جیبی، ۱۳۴۰ش، ص۳۸۴-۳۹۶.(۳۸) رضاقلی خان هدایت، روضه الصفای ناصری، قم، مرکزی ـ پیروز ـ خیام، ۱۳۳۹.(۳۹) Āgā Khān، The Memoires، London، Cassel، ۱۹۵۴، Passim.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم