دانشنامه عمومی
محمدبن عمر بن الحسن بن الحسین التیمی البکری مشهور به امام فخر رازی، حکیم، مفسر، ادیب، فقیه، فیلسوف و متکلم بزرگ خراسانی است که در سال ۵۴۳ یا ۵۴۴ هـ. ق در ری به دنیا آمد. علوم مقدماتی را نزد پدرش ضیاءالدین عمر بن حسین رازی آموخت و سپس برای کسب دانش، به بسیاری از شهرهای بزرگ آن روز سفر کرد تا این که در علوم زمانهٔ خود سرآمد اقران شد. او متکلمی توانمند و سخنوری چیره دست بود چنان که در میان علماء و فقها، کسی را یارای مجادله و مناظره با وی نبود. در اصول و کلام، مذهب اشعری و در فروع و فقه، مذهب شافعی داشت. فخر رازی از نویسندگان کثیرالتألیف و جامع الاطرافی است که دارای تألیفات متعدد به دو زبان فارسی و عربی است. «علی سامی النشار در مقدمه ای که بر کتاب «اعتقادات فرق المسلمین و المشرکین» امام فخر نوشته ( قاهره، ۱۳۵۶ ق، ص ۲۶–۳۴ ) ۹۷ اثر از امام فخر را نام می برد: تفسیر قرآن ( ۵ اثر ) ، کلام ( ۴۰ اثر ) ، حکمت و فلسفه ( ۲۶ اثر ) ، زبان و ادبیات عرب ( ۷ اثر ) ، فقه و اصول ( ۵ اثر ) ، طب ( ۷ اثر ) ، طلسمات و نجوم و هندسه ( ۵ اثر ) و تاریخ ( ۲ اثر ) ». جز مفاتیح الغیب، از دیگر آثار وی به «الاربعین فی اصول الدین»، «اساس التقدیس فی علم الکلام»، «اساس التنزیل»، «التخییر فی علم التعبیر»، «شرح الاشارات و التنبیهات»، «سیرالنفس» و … می توان اشاره کرد. فخر رازی اواخر عمر را در شهر هرات گذراند تا این که سرانجام در سال ۶۰۶ هـ. ق در همان جا چشم از جهان فروبست و در «مزداخان» در نزدیکی هرات به خاک سپرده شد.
این تفسیر به علت حجم بالای مطالبش نسبت به کتب دیگر تفسیری، به تفسیر کبیر مشهور شده است ولی نام اصلی این تفسیر مفاتیح الغیب است. این کتاب از قدیم مورد طعن و مسخره عرفا و شعرا قرار داشته چنانکه معروف است تفسیر کبیر فخر رازی/ کوتاه سخن بدین درازی
تفسیر کبیر از جملهٔ تفاسیر عقلانی قرآن است که با رویکردی کلامی و ضمن گرایش به اصول عقاید اشعری، در رد نظرات ائمهٔ معتزلی و کرامیه نگاشته شده است. تفصیل کم نظیر و استطراد آراء مفسران و متکلمان، در کنار دقت نظر در مباحث و به کارگیری براهین عقلی از ویژگی های بارز این تفسیر است. تفسیر کبیر دائرةالمعارفی از علوم مختلف است چنان که در جای جای این کتاب، به تناسب مقام، به مباحث ادبی، لغوی، فلسفی، فقهی، کلامی، طبی، هندسی، هیئت و مانند آن برمی خوریم. امام فخر در ضمن تفسیر هر آیه، معرکه ای از آراء را نقل یا طرح می کند و سپس با برهان و استدلال به رد یا اثبات نظرات می پردازد. این کتاب اگرچه از شیوه های تفسیری دیگر از جمله «تفسیر قرآن به قرآن» یا «تفسیر روایی» خالی نیست، اما در کل گرایش کمتری به نقل حدیث دارد و غالب مباحث تفسیری، صبغهٔ کلامی و عقلانی می یابد تا جایی که متن کتاب به شیوهٔ «تفسیر به رأی» متمایل می گردد؛ اگر چه در این شیوه نیز دقت و دانش وسیع مؤلف در بسیاری از موارد او را از لغزش و گمراهی دست گیری کرده است. تفسیر امام فخر بر بسیاری از تفاسیر بعد از او از جمله انوارالتنزیل بیضاوی و روح المعانی آلوسی تأثیرگذار بوده است. تفسیر کبیر به جهت انصاف علمی و دقت مضامین، در طول تاریخ، همواره محل استفاده و منبع مراجعهٔ مفسران و دانشمندان فریقین شیعه و سنی و دیگر مذاهب اسلامی بوده است.