دانشنامه عمومی
در کشور بوسنی و هرزگوین سه قوم صرب و کروات و بوسنیایی زندگی می کنند.
بوسنی و هرزگوین کاندیدای بالقوه پیوستن به اتحادیه اروپا و همچنین از آوریل ۲۰۱۰ کاندیدای عضویت در ناتو است. علاوه بر این بوسنی و هرزگوین از آوریل ۲۰۰۲ عضو شورای اروپا، عضو سازمان امنیت و همکاری اروپا ( OSCE ) و نیز عضو ناظر در سازمان همکاری اسلامی است.
بوسنی از سال ۱۴۶۳ میلادی زیر سلطه امپراتوری عثمانی قرار گرفت. فتح بوسنی توسط عثمانی دوره جدیدی را در تاریخ این سرزمین رقم زد و تغییرات شدیدی را در چشم انداز سیاسی و فرهنگی آن ایجاد کرد. عثمانی بوسنی را با نام تاریخی و تمامیت ارضی خود به عنوان استانی جدایی ناپذیر در خود ادغام کرد.
در داخل بوسنی، عثمانی تغییرات کلیدی را در اداره سیاسی - اجتماعی این سرزمین ایجاد نمود. از جمله آن ها می توان به نظام جدید مالکیت زمین، سازماندهی مجدد واحدهای اداری و سیستم پیچیده تمایز اجتماعی براساس طبقه و وابستگی مذهبی اشاره کرد.
چهار سده حاکمیت عثمانی تأثیر زیادی بر ترکیب جمعیت بوسنی داشت که نتیجه فتوحات امپراتوری، جنگ های مکرر با قدرت های اروپایی، مهاجرت های اجباری و بیماری های همه گیر بود. این تغییرات باعث ایجاد یک جامعه بومی مسلمان اسلاو زبان و در نهایت به دلیل فقدان سازمان های قوی کلیسای مسیحی و رقابت مستمر بین کلیساهای ارتدکس و کاتولیک، به بزرگ ترین گروه قومی - مذهبی تبدیل شد، در حالی که کلیسای بومی بوسنی به طور کلی از میان رفت.
با گسترش و ادامه حکومت عثمانی در بالکان ( روم ایلی ) بوسنی تا حدودی از فشارهای یک استان مرزی رها شد و دوره ای از رفاه عمومی را تجربه کرد. تعدادی از شهرها مانند سارایوو و موستار تأسیس شدند و به مراکز تجارت و فرهنگ شهری تبدیل شدند و سپس توسط جهانگرد عثمانی، اولیا چلبی در سال ۱۶۴۸ مورد بازدید قرار گرفت. در داخل این شهرها، سلاطین مختلف عثمانی هزینه ساخت بسیاری از آثار معماری بوسنیایی مانند اولین کتابخانه کشور در سارایوو، مدارس، مدرسه فلسفه صوفی، و برج ساعت ( ساحت کولا ) ، پل هایی مانند استاری موست، مسجد امپراتور و مسجد غازی خسرو بگ را تأمین کردند.