بازی گاه

لغت نامه دهخدا

بازی گاه.( اِ مرکب ) بازی گه. تماشاخانه. جای بازیگری. مَلعَب.( منتهی الارب ) مَلهَی. ( دهار ) مِلعَب. ( تفلیسی ) بازیکده. ( آنندراج ) بازی جا. ( ناظم الاطباء ) :
چو خواندی درس آزادی گلستان میشود زندان
که روز جمعه بازیگاه طفلانست مکتب ها.ناصرعلی ( از آنندراج ).و رجوع به بازیکده شود.

فرهنگ عمید

جای بازی کردن.

فرهنگ فارسی

تماشاخانه
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال فنجان فال فنجان فال فرشتگان فال فرشتگان فال لنورماند فال لنورماند فال راز فال راز