دانشنامه اسلامی
به کارگیری الفاظ از سوی شارع به قصد افاده معنای خاص در ذهن مخاطبان را استعمال شرعی می گویند؛ به بیان دیگر، به استعمال هایی که در لسان شارع (به لحاظ شارع بودنش) صورت می گیرد، استعمال شرعی می گویند، مانند: استعمال لفظ « صلاة » و اراده عبادت خاص.
نکته
هر گاه شارع لفظی را در معنایی استعمال کند و برای مکلف تردید به وجود آید که آیا معنای شرعی ( حقیقت شرعیه ) را اراده کرده یا معنای عرفی را، ابتدا آن را بر معنای شرعی حمل می کند و اگر چنین حملی ممکن نبود، آن را بر حقیقت عرفی حمل می نماید و اگر آن هم ممکن نبود، بر معنای لغوی حمل می کند.
عناوین مرتبط
...
