لغت نامه دهخدا
ابراهیم بن عیسی. [ اِ م ِ ن ِ سا ] ( اِخ ) از اطبای مشهور قرن سوم هجری ، شاگرد یوحنابن ماسویه و از اصحاب او بود و با احمدبن طولون پیوسته ، همراه او به مصر رفته رئیس اطبای او گردید و در سال 260 هَ.ق. به مصر وفات یافت.
ابراهیم بن عیسی المدائنی. [ اِ م ِ ن ِ سَل ْ م َ ءِ ] ( اِخ ) کاتب. به عربی شعر می گفته و دیوان او پنجاه ورقه است. ( ابن الندیم ).
ابراهیم بن عیسی النصرانی. [ اِ م ِ ن ِ سَن ْ ن َ ] ( اِخ ) از ظرفاء کُتّاب و ادبای آنان. کتاب اخبارالخوارج و کتاب الرسائل از اوست. ( ابن الندیم ).
