دست ناکرده

لغت نامه دهخدا

دست ناکرده. [ دَ ک َ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) دست نخورده. بکر. دوشیزه. به مُهر :
دست ناکرده چندگونه کنیز
خلخی دارد و خطائی نیز.نظامی.دست ناکرده دلستانی چند
بکر چون روی غنچه زیر پرند.نظامی.