لغت نامه دهخدا
براندنبورگ. [ بْرا / ب ِ دِم ْ ]( اِخ ) براندبورگ. دشتی است در آلمان شرقی که از خاک لم یزرع و رسوبهای منجمد پوشیده شده است و در آن چاودار و سیب زمینی بعمل می آورند و به تربیت اغنام می پردازند. این ناحیه جزو قلمروهای شارلمانی بوده و در قرن 12 م. بدست سلسله اسکانی و در قرن 15 م. بدست هوهنزولرن افتاد و سپس مرکز پروس گردید. ( از لاروس ).