لغت نامه دهخدا بخودی خود. [ ب ِ خوَ / خ ُ ی ِ خوَدْ / خُدْ ] ( ق مرکب ) بنفسه و بشخصه. بتنهایی. تنها. ( از ناظم الاطباء ). بنفسه. بذاته. ( از آنندراج ). بی محرکی و باعثی دیگر. اتوماتیکمان . ( یادداشت مؤلف ): مباشرة؛ بخودی خود بکاری قیام کردن. استبداد؛ بخودی خود بکار ایستادن. ( تاج المصادر بیهقی ).
