غدوه

لغت نامه دهخدا

( غدوة ) غدوة. [ غ ُدْ وَ ] ( ع اِ ) پگاه. میان طلوع فجر و طلوع شمس. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). یقال : اتیته غُدْوَةَ بلاتنوین لانها معرفة مثل سحر الاّ انّها من الظروف المتمکنة، تقول سر علی فرسک غُدْوَةَ و غُدْوَةً و غُدْوَةٌ و غدوةُ، فمانُوِّن َ فهو نکرة و ما لم یُنَوَّن فهو معرفة. ( منتهی الارب ). بامداد. ( دهار ) ( نصاب الصبیان ). غداة. بکرة. غدیة. ( اقرب الموارد ). میان نماز صبح و طلوع آفتاب. ج ، غُدی ، غُدُوّ. ( اقرب الموارد ). || ( مص ) آمدن کسی را بامداد. ( منتهی الارب ): غدا علیه غدواً ایضاً و غدوة؛ بکر. ( اقرب الموارد ).

فرهنگ فارسی

پگاه میان طلوع فجر و طلوع شمس آمدن کسی را بامداد

دانشنامه عمومی

غدوه ( به عربی: غدوة ) یک منطقهٔ مسکونی در لیبی است که در استان سبها واقع شده است.

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] غَدوَه، زمان بین طلوع فجر و بر آمدن آفتاب ، و زمان بین طلوع فجر و زوال ( وقت نماز ظهر )، مقابل روحه است.
از احکام آن به معنای نخست در باب طهارت سخن گفته اند.
احکام
بنابر قول به نجس شدن آب چاه به صرف ملاقات با نجاست، در صورتی که نجاست از نوع شراب یا منی باشد، برای تطهیر چاه باید همه آب آن را بکشند، مگر آن که غیر ممکن یا بسیار دشوار باشد که در این صورت تراوح واجب می شود. در تراوح باید دست کم چهار مرد ، دو به دو و به نوبت از غدوه تا عشیه آب چاه را بکشند.
معنای غدوه
غدوه هرچند به زمان بین طلوع فجر (وقت نماز صبح) و طلوع آفتاب تعریف شده است، لیکن طلوع فجر را آغاز کشیدن آب از چاه دانسته اند. برخی، غدوه را به آغاز روز (طلوع فجر) و نه فاصله زمانی بین طلوع فجر و برآمدن آفتاب تعریف کرده و کلمات فقهایی را که به «غدوه تا غروب» تعبیر کرده اند به همین معنا گرفته اند.
غدوه به معنای دوم
...