فتنه جو ی

لغت نامه دهخدا

فتنه جوی. [ ف ِ ن َ / ن ِ ] ( نف مرکب ) فتنه جو :
ای فلک زود گرد، وای بر آن
کو به تو فتنه جوی مفتون شد.ناصرخسرو.رجوع به فتنه جو شود.

( فتنه جو ی ) ( صفت ) ۱ - آنکه در پی ایجاد آشوب باشد فتنه انگیز ۲ - سپاهی جنگجو .