دانشنامه اسلامی
از دیر باز عقاید مهم تشیع، مورد هجمه دشمنان و مخالفین قرار گرفته است، و این هجمه ها در بعضی از زمان ها، شدت بیشتری به خود می گیرد که البته با دروغ و تهمت و افتراء و سیاه نمایی فروانی همراه می شود، از جمله عقاید مسلم و روشن مدرسه حقه اهل بیت (علیهم السّلام) که مورد هجمه مخالفین قرار گرفته است، عزاداری در ایام محرم برای سید و سالار شیهدان حضرت اباعبدالله (علیه السّلام) می باشد، گرچه همیشه این عقیده مهم مورد هجوم دشمنان و مخالفان اهل بیت (علیهم السّلام) قرار گرفته، ولی در ایام محرم این هجمه ها شدت بیشتری به خود می گیرد تا بلکه بتوانند با سیاه نمایی و افتراء، جوانان و مردم را نسبت به این مساله دچار تردید کنند و در نتیجه باعث دوری آنها از اهل بیت (علیهم السّلام) شوند.از جمله شبهاتی که در ایام محرم الحرام از جانب دشمنان اهل بیت (علیهم السّلام) مطرح می شود، عدم وجود فرهنگی به نام عزاداری برای اباعبدالله (علیهم السّلام) در بین معصومان (علیهم السّلام) می باشد، به عبارتی دیگر مخالفان مکتب اهل بیت (علیهم السّلام) می گویند اگر واقعا عزاداری برای امام حسین (علیه السّلام) جائز و مشروع بوده پس چرا این فرهنگ در بین ائمه و اهل بیت (علیهم السّلام) رائج نبوده و روایت صحیح السندی در این باره نقل نشده؟اینگونه سؤال ها و شبهات که از مخالفین مطرح می گردد بی شک ناشی از جهل و نادانی و یا عناد و دشمنی می باشد؛ زیرا فرهنگ عزاداری در بین ائمه معصومان (علیهم السّلام) در روایات و کتاب های حدیثی شیعه به قدری نقل شده است، که به جرات می توان گفت درجه تواتر معنوی بلکه فوق تواتر را دارد، از طرفی در بین اهل علم مبرهن است مسئله که با تواتر ثابت می شود نیاز به بررسی سندی ندارد. علی رغم اینکه صرف نظر از مطلب فوق، سند تعدادی از این روایات نیز از نظر دانش حدیث از اعتبار کافی بر خوردار می باشد.از طرفی گریه و عزاداری بر امام حسین (علیه السلام)، نه تنها بعد از شهادت ایشان بلکه حتی قبل از شهادت آن حضرت در روایات اهل بیت (علیهم السّلام) به فروانی نقل شده است، که این مسئله نه تنها نشانه رایج بودن فرهنگ عزاداری در بین اهل بیت (علیهم السّلام) می باشد بلکه از اهمیت گریه و عزاداری برای امام حسین (علیه السّلام) حکایت دارد.حال با توجه به مقدمه مذکور، در این مجال روایات عزاداری معصومان (علیهم السّلام) را به ترتیب (از رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) تا امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف)) نقل می کنیم. لازم به ذکر است این روایات از معصومان (علیهم السّلام) یکسان نبوده، و با توجه به شرائطی که ائمه (علیهم السّلام) در آن به سر می بردند، از بعضی امامان (علیهم السّلام) روایاتی زیادی در این زمینه نقل شده و از برخی دیگر، روایت های کمی یا اصلا روایتی نقل نشده است؛ ولی در کل، تواتر عزاداری بر امام حسین (علیه السّلام) به روشنی ثابت می باشد.
گریه حضرت رسول اکرم
روایات فروانی، از حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله وسلّم)، در زمینه گریه بر حضرت اباعبدالله (علیهم السّلام) قبل از شهادتشان در کتب روایی شیعه نقل شده است، این روایات دو دسته است در بعضی از روایات دیده می شود که پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلّم) برای مردم و یا اهل بیت (علیهم السّلام) روضه خوانی می کند و مصائب اباعبدالله (علیهم السّلام) را بیان کرده و بقیه نیز با صدای بلند گریه می کردند، و در برخی حضرت رسول (صلی الله علیه و آله وسلّم) برای آن حضرت گریه می کنند.
← روضه خوانی پیامبر و گریه مردم
روایات نقل شده در باب گریه حضرت امیرالمومنین (علیه السّلام) در قبل و بعد از شهادت امام حسین (علیه السلام)، گرچه نسبت به روایات نقل شده از حضرت پیامبر اکرم (صلوات الله علیه) کمتر می باشد، ولی مشتمل بر تعابیری است که نشان از حزن شدید حضرت امیرالمومنین (علیه السّلام) نسبت به مصیبت وارد شده بر اباعبدالله (علیه السلام)، می باشد. در این مجال به ذکر روایات آن حضرت می پردازیم.
← گریه بر امام حسین قبل از شهادت
...
