تندی ساختن

لغت نامه دهخدا

تندی ساختن. [ ت ُ ت َ ] ( مص مرکب ) خشونت کردن. خشمگین شدن. سختی و خشم ساز کردن :
فرودش چنین پاسخ آورد باز
که تندی ندیدی تو تندی مساز.فردوسی.بدو گفت بندوی کای سرفراز
ز من راستی جوی و تندی مساز.فردوسی.چنین گرم بد روز و راهی دراز
نکردم ترا رنجه تندی مساز.فردوسی.