معنی شعر خوان

شعر خوان

لغت نامه دهخدا

شعرخوان. [ ش ِ خوا / خا ] ( نف مرکب ) خواننده شعر. انشادکننده شعر. که شعر بخواند. ( از یادداشت مؤلف ) :
بلبل چو سبزه دید همه گشته مشکبوی
گاهی سرودگوی شد و گاه شعرخوان.خاقانی.سروقد و ماهروی لاله رخ و مشکبوی
چنگزن و باده نوش رقص کن و شعرخوان.خاقانی.آن شاهد شهدلفظ زیبا
آن شاعر شعرخوانم این است.نظامی.