خویشتن سوز

لغت نامه دهخدا

خویشتن سوز. [ خوی / خی ت َ ] ( نف مرکب ) خودسوزنده. آنکه خود را سوزاند. سوزنده خویشتن :
لیلی نه که صبح گیتی افروز
مجنون نه که شمع خویشتن سوز.نظامی ( لیلی و مجنون ص 68 ).میریخت سرشگ دیده تاروز
ماننده شمع خویشتن سوز.نظامی.که من خود چون چراغم خویشتن سوز.نظامی.

فرهنگ فارسی

خود سوزنده آنکه خود را سوزاند
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال ارمنی فال ارمنی فال ورق فال ورق فال جذب فال جذب فال تاروت فال تاروت