تیر پرتابی

لغت نامه دهخدا

تیر پرتابی. [ رِ پ َ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) منسوب به تیر پرتاب :
به بال و پر مرو از ره که تیر پرتابی
هواگرفت زمانی ولی به خاک نشست.حافظ ( از آنندراج ).کبوتر فلک از بیم تیر پرتابی
چو سایه آمد و بر خاک رهگذر افتاد.طالب آملی ( ایضاً ).رجوع به ماده قبل شود.

فرهنگ فارسی

منسوب به تیر پرتاب
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال رابطه فال رابطه فال ماهجونگ فال ماهجونگ فال میلادی فال میلادی فال تک نیت فال تک نیت