لغت نامه دهخدا بلاخواه. [ ب َ خوا / خا ] ( نف مرکب ) بلاخواهنده. طالب محنت. محنت جوی. فتنه خواه : به صوفیان بلاخواه عافیت دشمن به حق عافیت غم به جان غم برتاب.خاقانی.
